Coocoolili | 200 YEARS OF PATRIDA
Φέτος – ως γνωστόν – είναι 200 χρόνια από την Eπανάσταση του ’21 και το Coocoolili έφτιαξε ένα τραγούδι κι ένα βιντεοκλιπ ειδικά γι’αυτό το ιβέντ. Δείτε το παρακάτω και μην ξεχάσετε να διαβάσετε και το κειμενάκι. Το βίντεο συμμετέχει επίσης και στην ονλάιν έκθεση των ΦΥΤΑ, 200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΣΦΥΞΙΑ, την οποία μπορείτε να επισκέπτεστε μέχρι τις 31 Μαρτίου κάνοντας κλικ εδώ!
The year 2021 marks the bicentennial of the Greek Revolution of 1821. Coocoolili have created a song and videoclip especially for this event. Watch it below (with English subs) and don’t forget to read the text. This is a part of the 200 YEARS OF SUFFOCATION online exhibition curated by FYTA, which you may visit until the 31st of March (click here to visit the exhibition!)
200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ
Η κολλεκτίβα μουσικής performance Coocoolili, μέσα από ένα οπτικοακουστικό όργιο αποφάσισε να διερευνήσει – με απολλώνια και διονυσιακά μέσα – τη λέξη και την έννοια της «πατρίδας», μιας και φαίνεται να είναι πολύ στη μόδα τα τελευταία 200 χρόνια και το Coocoolili, ως γνωστόν, λατρεύει τη μόδα. Ετυμολογικά, η λέξη πατρίδα προέρχεται από τη λέξη πατέρας, άρα κυριολεκτικά σημαίνει η γη των πατέρων μας. Σύμφωνα με αυτό, όλα τα μέλη του Coocoolili είναι περήφανα ελληνόπουλα – χωρίς να υπονοείται κάτι εδώ για τις μαμάδες τους αφού έτσι κι αλλιώς «μητρίδα» δεν υπάρχει άρα δεν έχουν καμία σημασία. Μορφολογικά, μια πατρίδα μπορεί να είναι από διάφορα υλικά (π.χ. πλαστικό, νερό, χρυσάφι, αέρα κοπανιστό, λάσπες, ατσάλι, λαχανοντολμάδες κλπ). Η πατρίδα που εξετάστηκε μέσα από το έργο «200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ» είναι φτιαγμένη κυρίως από μάρμαρο. Το μάρμαρο διακρίνεται για την ακαταμάχητη λευκότητά του (σύμβολο της αγνότητας), αν και, βεβαίως, χωρίς την κατάλληλη φροντίδα τείνει πολύ αργά και πολύ σταθερά να κιτρινίζει – ακόμη και να μαυρίζει – και να φαίνεται αρκετά βρωμερό και σιχαμένο. Όμως εκτός από την κιτρινίλα (την οποία αρκετοί βρίσκουν μάλιστα χαριτωμένα vintage), το μάρμαρο είναι ανθεκτικότατο και δύσκολα αλλοιώνεται από το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου. Τρανά παραδείγματα, τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, το (μαρμάρινο) κάποιο-Άγαλμά-που-μ’είδε του Πουλόπουλου, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς κλπ. Συνειδητοποιήσαμε λοιπόν πως αυτή η πατρίδα από μάρμαρο, ΚΑΙ έχει κιτρινίσει ΚΑΙ δεν αλλοιώνεται με τίποτα, ό,τι κι αν περάσει από πάνω της, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να παραμείνει αναλλοίωτα κιτρινισμένη στους αιώνες των αιώνων (κι εμείς αυτό δεν το βρίσκουμε χαριτωμένα vintage). Ναι, δεν το κρύβουμε πως πολλές φορές καβαλήσαμε το Eurostar από το Λονδίνο όπου έχουμε ξενιτευτεί, μόνο και μόνο για να επισκεφθούμε τη θεσπέσια Αφροδίτη της Μήλου στο Λούβρο. Είμαστε φαν του μαρμάρου, άλλωστε το βίντεό μας γυρίστηκε αποκλειστικά σε αρχαιοελληνικές τοποθεσίες του Λονδίνου (Καρυάτιδες του Southwark, Ζάλογγο του Surrey Quays, Θερμοπύλες του Stave Hill κλπ), όπου ψάξαμε να βρούμε τη μαρμάρινη πεμπτουσία της πατρίδας κάτω από τα κιτρινισμένα και μαυρισμένα δακτυλικά αποτυπώματα που άφησαν επάνω στο άχραντο κορμί της οι αιώνες. Όμως η πατρίδα από μάρμαρο που αντικρύζουμε σήμερα μοιάζει περισσότερο μαρμαρωμένη παρά μαρμάρινη. Λίγο σαν το μαρμαρωμένο κεφάλι της Μέδουσας που είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη κι έφριξε. Ή σαν το μαρμαρωμένο χαμόγελο της Γιάννας.
CREDITS: Στίχοι&Mουσική: Αντριάνα Μίνου Κάμερα: Lea Riggi Πρωταγωνιστούν: Άρτεμις Ιγνατίδου, Αλέξης Ιωάννου, Λουκάλι, Αντριάνα Μίνου, Lea Riggi, Νίκος Σταυλάς, Πάρλα Στελλαβάντζα, Γιάννης Σωτηρίου
200 YEARS OF PATRIDA
Music performance collective, Coocoolili, through an audiovisual orgy, decided to investigate – by Apollonian and Dionysian means – the word and concept of “patrida” (=homeland), since it seems to be very much in fashion for the past 200 years and Coocoolili, as is widely known, adore fashion. Etymologically, the word patrida comes from the word pateras (=father), literally meaning the land of our fathers. According to this, all the members of Coocoolili are proud offspring of Greece – without this implying anything about their mothers, since there is no “mitrida” (from “mitera”=mother) so they don’t matter at all anyway. Morphologically, a patrida may be made of various materials (e.g. plastic, water, gold, thin air, mud, steel, dolmas etc.). The patrida examined through the work “200 YEARS OF PATRIDA” is mostly made of marble. Marble is renowned for its irresistible whiteness (a symbol of purity), even though, of course, lacking the necessary care, it tends to – very slowly and very steadily – turn yellow (or even black) and look quite filthy and disgusting. However, apart from the yellowness (often regarded by some as gracefully vintage), marble is exceptionally resilient and very hard to be altered by the ruthless passage of time. Grand examples include the Parthenon Marbles, the (marble) Statue-that-saw-me by Poulopoulos, the Marbled King etc. We realized that not only has this marble patrida turned yellow but it is also impossible to alter, no matter what is happening around it, so there is a risk of it remaining unalterably yellow in centuries to come (and we don’t find this gracefully vintage). Yes, we must admit that we have often ridden the Eurostar from London, where we have migrated, to visit the exquisite Venus de Milo at the Louvre; we are marble-fans. After all, our video was exclusively shot in ancient Greek locations in London (Caryatids of Southwark, Zaloggo of Surrey Quays, Thermopylae of Stave Hill etc.), where we seek the marble quintessence of patrida beneath the yellow and black fingerprints left on its holly body by the centuries. But the marble patrida we behold today seems more petrified rather than marble. A bit like the petrified head of Medusa, who freaked out upon seeing her face in the mirror; or like Yanna’s petrified (/petrifying) smile.
CREDITS: Music&Lyrics: Andriana Minou Camera: Lea Riggi Starring: Artemis Ignatidou, Alex Ioannou, Loukali, Andriana Minou, Lea Riggi, John Sotiriou, Nikos Stavlas, Parla Stellavantza
